Do jakich karabinów pasuje amunicja 7,62×39?

Broń od zawsze fascynowała ludzkość. Posiadanie broni palnej było oznaką prestiżu. Głównie broń jest zarezerwowana dla służb mundurowych. Jednak osoby strzelające z broni sportowej czy kolekcjonerzy mogą również ją posiadać. Ważne jest przestrzeganie wielu kryteriów. Co warto wiedzieć o amunicji do broni palnej?

Czym jest amunicja?

Według najprostszej definicji, amunicja to ogół nabojów, granatów, rakiet, min i bomb. W ujęciu wojskowym, głównym zadaniem amunicji jest obezwładnienie siły żywej, punktów ogniowych czy sprzętu. Wśród amunicji wyróżnia się artyleryjską, strzelecką, między innymi amunicja 7,62×39, chemiczną, biologiczną, saperską czy scaloną. Na zewnętrznej powierzchni amunicji nanoszone są umowne znaki w postaci liter i cyfr, które określają rodzaj amunicji, przeznaczenie, datę produkcji i producenta i wyniki odbioru wojskowego. Obecnie używana amunicja to amunicja zespolona. Oznacza to, że proch bezdymny, kula i spłonka są połączone przy pomocy łuski.

Czym jest amunicja 7,62×39?

Amunicja 7,62×39 to nabój pośredni, który został zaprojektowany jeszcze podczas II wojny światowej. Po raz pierwszy broń palna została nią naładowana w ręcznym karabinie maszynowym RPD, konstrukcji Wasilija Diegtiariowa. Prace nad amunicja tego typu trwały jeszcze przed rozpoczęciem konfliktu zbrojnego, ale wybuch wojny zatrzymał prace. Wznowiono je w 1942 roku. Ostateczna wersja naboju powstała w 1947 roku.

Amunicja 7,62×39 służy do strzelania z ręcznego karabinu maszynowego RPD (7,62mm), ręcznego karabinu maszynowego RPK (7,62 mm), karabinka AKM. Na rynku dostępne są także inne bronie, które zaprojektowane są pod ta amunicję. Naboje tego typu służą do zwalczania celów nieopancerzonych, strzelania seryjnego. Wykorzystywane są także w przypadku szkoleń czy treningów strzeleckich.

Amunicja tego typu pozostaje jedną z najbardziej rozpowszechnionych amunicji na świecie. Mimo, że po II wojnie światowej zaczęła być wypierana małokalibrowym nabojem 5,45×39 mm.